René van Loenen, dichter

Franciscuswandeling Culemborg, 10 juni 2017 met gedichten van René van Loenen bij de elementen van het Zonnelied foto's: Willem Beekman

	WATER / ICOON Van alle schalen deze! Meer dan Richter, Fahrenheit of wat niet al: de RIJKS PEILSCHAAL. Rader in het raderwerk van waterstanden. Icoon van polderland. Tot op het hoge zand aan toe was luid te horen hoe Rijks spreekbuis na de zondag alles in beweging zette: lofstem van Lopik op een doordeweekse dag die onze kamers vulde met ontzag.

AARDE / COUPURE Asfalt en steen. Wat hier ontbreekt is aarde: de vette klei van de rivier die onze bomen voedt, aan onze laarzen kleeft. Wat hier ontbreekt is aarde, die opgeworpen ons beschutting geeft, behoedt als water ons belaagt tot aan dit tochtgat toe: asfalt en steen. Wat hier ontbreekt is aarde.

	VUUR / MISS BLANCHE Als een madonna heiligt u een blinde muur. U knipoogt af en toe en vraagt daarbij om vuur omdat de vonk van uw virginia gedoofd is. U krijgt van ons geregeld kleur, maar niemand kan u geven wat u ontbreekt, het vuur waarom u smeekt, al was het maar voor even.

ZON / WEESHUISTUIN Het zonlicht valt zoals het valt op dit patroon van klinkers, zo viel het ook voorheen op de kasseien; nog dieper in de tijd: op keien, stro en zand. Wie liep hier zomaar door het beeld? Wie liepen hand in hand op deze plek? Werd hier een kind geslagen of gestreeld? Wie werd er van verraad beticht? Wie deed hier een belofte? Miljoenen stills op twee vierkante meter, vereeuwigd door de zon, gebundeld in zijn licht.

	MAAN / FIVE STARS Kijk nou toch! Mijn zuster op zaterdagavond. Hoe diep gezonken, half dronken op de stoep van het casino. Wat eerst zalige zoetheid leek – klinkende munt in het licht van de maan – werd (uitvergroot) bijna een volksgericht. Nu kruipt die verre, vreemde tranentrekker van schaamte achter wolken weg, voor even uit het zicht.

WIND / BOOMGAARD De wind is fluitend langs geweest vanmorgen in de boomgaard. Wat eerst aan trotse takken hing ligt nu over de grond verspreid: een mozaïek van roze en wit. Wat rest aan niet verwaaide tooi is vruchtbegin dat groeien zal om oogst te worden vóór de val, voordat de wind hier losgaat als een dansend vuur.

	DOOD / PARACHUTIST † 12-11-44 Vaststaat dat jij verdwaald bent onder onze wolken. De rest is speculatie. Misschien hangt er nog steeds een foto van je, God weet waar, boven een ladenkast. Misschien al lang niet meer. Lig je op zolder tussen ramsj en overschot. Wij weten niets van jou, niet eens je naam. Toch leef je onder ons als een van onze doden. Known unto God.