WELKOM OP DE WEBSITE VAN RENÉ VAN LOENEN

[achterplat, klik hier]

René van Loenen, Veertig vrouwen uit de Bijbel
Boekencentrum, Utrecht 2017

"Verrassende, meditatieve en toch krachtige poëzie die het lezen meer dan waard is." (Onder woorden)

"De lezer die de oude verhalen van het geloof kent of wil leren kennen én die houdt van poëzie, vindt in deze bundel een fraaie combinatie." (Liter)

"Vrouwenstemmen als teken van hoop." (Friesch Dagblad)

“De teksten zijn vaak verrassend actueel, op het confronterende af." (**** Reveil)

"… een aansporing om bijzondere verhalen over vrouwen niet onder het tapijt te vegen, zoals zo vaak in de geschiedenis is gedaan, maar te blijven doorvertellen, en ze te koesteren…" (CW-opinie)

"Op verbluffende wijze en in heldere taal ziet Van Loenen kans ruimte te scheppen voor het Heilige."
(In de Waagschaal)

Op 10 november 2017 was de presentatie van VEERTIG VROUWEN UIT DE BIJBEL, in de voormalige synagoge in Culemborg. Klik hier voor het fotoverslag van Henri Veldhuis. < boek bestellen >

René van Loenen, Pleisterplaats
Mozaïek, Zoetermeer 2014

Pleisterplaats is een dichtbundel van een reiziger op doortocht, een dichter in het grensgebied van dag en nacht, van land en zee, van binnenwereld en buitenwereld. Vaak gaat het in deze bundel om wat Vestdijk de uiterste seconde noemt, om laatste beelden, om laatste dingen.
Maar in veel gedichten gaat het ook om doorzicht en perspectief, om het licht van een nieuw begin. De thematische samenhang van deze bundel wordt nog versterkt door de spiegelbeeldige compositie van de afdelingen binnen het geheel.

Bekijk hier het fotoverslag van de presentatie van mijn bundel 'Pleisterplaats' op 20 september 2014 bij boekhandel Tomey & Verstegen in Culemborg.

René van Loenen, Straatliefdegras; een pelgrimage in 40 gedichten
Mozaïek, Zoetermeer 2009

"Het gaat bij Van Loenen om een nieuwe taal en om nieuwe beelden voor het duiden van een geheim. Om een pelgrim die de weg van de taal is gegaan. Dit leidt tot wat men mystieke poëzie mag noemen, om wat verborgen, verscholen zit en aangeduid wordt in de taal. Dat komt bijvoorbeeld tot uitdrukking in de titel van de eerste afdeling: Incognito."

Klaas de Jong Ozn in het Friesch Dagblad (Een pelgrimage in gedichten), 20 juni 2009

"Van Loenens bundel bestaat uit drie onderdelen. ‘Een pelgrimage in 40 gedichten’ is de ondertitel. Dat duidt erop dat de bundel als een geheel wil worden begrepen, en dat de volgorde van de gedichten niet willekeurig is. Al tijdens een eerste, vluchtige lezing valt die eenheid op. Bij herlezing blijken steeds meer dwarsverbanden, en kom je onder de indruk van de weldoordachte maar ogenschijnlijk ongedwongen indeling."

Wilfred van de Poll in het Nederlands Dagblad (Binnenkomen door de achterdeur), 9 mei 2009

René van Loenen, Mooi voetenwerk
Mozaïek, Zoetermeer 2004

"Ik geef het niet graag toe, maar elke keer als ik dit gedicht (…) lees, krijg ik kippenvel van ontroering."
Chrétien Breukers in Poëzierapport, november 2004

"Zo zijn de gedichten een ode aan het verleden en tegelijkertijd een typering van de vergankelijkheid van het leven. Bij het verleden hoort ook 'Altius' (over een oude Hilversumse voetbalclub). Het is een herinnering, waaruit de titel voor de bundel afkomstig is. Op de blauwe omslag staat een voet als verwijzing naar dit gedicht, maar voor mij duidt het ook op een wandeling, een pelgrimage, levensloop zo men wil."

Alfred Valstar in Chroom Digitaal (Een mooie wandeling), februari 2006

St. Kevin

Hij die niets te verliezen had, bad
zonder woorden, sprak in kleine gebaren.

Knieën gebogen, armen naar buiten
gestoken, als takken ten hemel geheven.

Een merel streek neer in de kom van
zijn hand, zijn vragende lijf.

Nachten gingen voorbij en steeds kwam het
licht voor de dag als een broedende vogel.

Zo mochten zijn vingers het antwoord
omspannen. Zo worden gebeden verhoord.

René van Loenen, De steen voorbij; gedichten voor de veertigdagentijd
Kok, Kampen 1998

"De poëzie van René van Loenen spreekt mij zeer aan, om haar combinatie van toegankelijkheid en onnadrukkelijke, maar onmiskenbare dichterlijkheid. Daarnaast vind ik de impliciete christelijke symboliek in de aardse alledaagsheid zeer geslaagd."

Dirk Zwart in het Centraal Weekblad (Ga voorbij, de steen voorbij), 13 maart 1998