HAUTE BODEUX

Tussen boerenpanelen hangen draden
van knooppunt naar knooppunt,
levenloos slap in mager morgenlicht.

Er moet nog steeds verbinding zijn,
ook hier. Is daar iemand?

Niemand. Geen ander teken
dan ribbelprenten in de sneeuw.

Dan snijdt een hoog geluid de stilte
open, een roep die zich verplaatst,
de echo van een kinderstem.

René van Loenen

WINTERKLAAR

Vanmorgen vroeg twee groencontainers gevuld
met losgelaten blad in stervensmooie kleuren.
De boel moest nodig ingepakt en opgeborgen,
tot volgend jaar.

En nu vraagt mijn verwend gehoor om requiems.
Al weer? Al weer. De jaren gaan steeds sneller.

Ik kijk naar buiten, naar de appelboom.
De ladder voor de pluk staat doelloos klaar
en steekt door kale takken in novemberlucht.

Nog altijd hangt er één vuurrode, onvolgroeide
vrucht. Straks wordt hij door de lente ingehaald.

Uit: René van Loenen, Pleisterplaats
Mozaïek, Zoetermeer 2014

MONTEFIASCONE

Kamer gevonden in hotel Dante.
Twee sterren. Drie verdiepingen.
Eerst gaan wij hang- en sluitwerk langs
want niemand weet het uur.

Dan zien wij pas de moeder Gods,
een kleurenprint met sellotape
bevestigd aan de muur.
Geen spoor nog van een kind. Of toch?

De prent bolt op. Gezichtsbedrog
of niet, ik maak voorzichtig
aan de onderkant het plakband
los en licht Maria op.

Een vierkant ruitje laat een gat zien
in de muur: het wonder van haar schoot,
twee duiven met een jong, geeft zich
in tegenlicht aan onze ogen bloot.

Uit: René van Loenen, Straatliefdegras.
Een pelgrimage in 40 gedichten
Mozaïek, Zoetermeer 2009
Kunstwerk: Mirjam Beuker, 'Spoor van een kind', 32 x 46 cm, 2009

ROERDOMP

Wij kennen hem van horen roepen.
Ritmisch, rijmend als rietland,
zijn domein van bespiegelingen.

Vermoeden dat hij bezweert wat
boert en borrelt in deze doolhof.

Wanneer wij toch binnendringen
in zijn roestige blikveld
strekt hij lijf en hals,
wordt hij een stengel met de kleur van sterven.


Uit: René van Loenen, Mooi voetenwerk
Mozaïek, Zoetermeer 2004
Kunstwerk: Rob den Boer

VROUWENMANTEL

Lees dit gedicht als een druppel
gedropt op het kleed van de moeder
de maagd, als hemelcondens
in het heldere licht van de maan.

Vestig je blik op dit vochtig heelal
en zie hoe het krimpt

en weer uitdijt: een gedicht
als een taaldruppel, klein universum
op het blad in je hand, geoogst
in het licht van een roomwitte maan.

Uit: Zusterlief broederlief, gedichten en schilderijen
bij het Zonnelied van Franciscus van Assisi
Redactie: Fiet van Beek en Wim Zijlstra
Uitgeverij Anderszins, Ermelo 2017

MIZEN HEAD

Oerberichten planten zich ritmisch
voort, ononderbroken.
Niets staat een heldere ontvangst
op deze hoogte in de weg.

Luister. Iemand zingt woorden
van oceaandiepte, hemelhoog
resonerend. Over.

Maar niemand die er acht op slaat
en niemand die verblind door walm
en waan van informatiestromen
de taal van licht verstaat,
de trage zangen van de zee.